1 september 2019
Op school wordt de standaard bepaald door wat je met je hoofd kunt. Dit betekent dat het hoofd continu wordt gestimuleerd, terwijl het hart grotendeels buiten beschouwing wordt gelaten. Je wordt dus gestimuleerd om dingen te doen die goed zijn voor jou, maar of dit ook goed is voor een ander is weer een heel ander verhaal. Werkt dit in het dagelijkse leven ook zo?
Stel je wilt je huis verbouwen en je vraagt aan de buurman of de aannemer goed werk heeft geleverd en hij antwoord: hoofdzakelijk goed, maar ik heb diverse hoofdaanvallen gehad, omdat de communicatie met de timmerman hartstikke slecht was. De woning ziet er mooi uit, maar ik heb toch een nare bijsmaak en het is ook niet helemaal geworden zoals ik het had willen hebben. Zou je dan met die aannemer in zee gaan bij je eigen verbouwing? Waarschijnlijk niet, toch?
Stel je moet een risicovolle operatie ondergaan en zonder deze operatie heb je nog maar 2 weken te leven. Twee dagen voor de operatie hoor je dat de chirurg toch maar eerst een maand op vakantie gaat. Blijf jij dan rustig op je ziekte bed liggen? Of een verkeersleider op Schiphol die eerst een half uur gaat lunchen voordat hij de vliegtuigen binnen haalt, terwijl de brandstof in jouw vliegtuig bijna op is. Hoe zit jij dan in het vliegtuig?
Nog leuker wordt het als je dit in een privé situatie bekijkt. Stel je hebt seks met je partner en je vraagt hoe het was en het antwoord is: technisch prima, maar er was totaal geen hartstocht. Volgens mij is dit toch iets wat je liever niet wilt horen. Of je vraagt aan je kinderen wat ze van jou als ouder vinden en ze zeggen: “We krijgen altijd alles wat we willen hebben, maar liefde is er niet”. Wil je dat wel horen?
Maar hoe zit het nou op je werk. Is het hoofd alleen daar wel voldoende??? Is de klant echt tevreden als er constant geruzie, wantrouwen en frustraties zijn. Lijkt me niet. Is het niet verstandiger om deze problemen op te lossen met het hart, door dingen uit te praten of door op een lekkere gehaktbal te trakteren bij de lunch om je goede wil te tonen?
Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen en een goed voorbeeld hiervan is natuurlijk de politiek. Daar zit het hoofd van het departement aan het hoofd van de tafel om hoofdzakelijk verkeerde dingen te doen. Niets voor niets heet de stemming, waarbij ieder afzonderlijk moet stemmen over een wetsvoorstel een hoofdelijke stemming.
Maar dan komt het ergste als de klant nog een project wil uitbesteden. Als er bij het vorige werk constant geruzie, wantrouwen en frustraties zijn geweest, zou de klant dan de nieuwe opdracht ook gunnen of gaat hij toch maar eens ergens anders kijken? Waarom niet het werk met hoofd èn hart uitvoeren en mensen behandelen zoals je zelf ook behandeld wilt worden, waarbij het krinologisch is bewezen dat iedereen dan gewoon weer terug komt!
Gelukkig gaat bij ons niet alles alleen maar met het hoofd.
Wat een wondere wereld…………
Veel wijsheid en verlies je hoofd (en je hart) niet
De blogmatser