5 februari 2018
Op school wordt de standaard voor een voldoende op een 6 gezet. Dit betekend dat iets meer dan de helft goed doen, een voldoende oplevert (4 van de 10 zijn dus fout). Je wordt niet gestimuleerd om iets echt heel goed te doen. Een 6 is voldoende. Waar zal je je druk om maken? Maar werkt dit in het dagelijkse leven ook zo?
Stel je wilt je huis verbouwen en je vraagt aan de buurman of de aannemer goed werk heeft geleverd en hij antwoord: 6-. Het gas komt uit de douche, het gasstel staat onder stroom, het dak lekt en de timmerman gedroeg zich als een hork. Maar de overige 6 dingen zijn voldoende. Zou je dan met die aannemer in zee gaan bij je eigen verbouwing? Waarschijnlijk niet, toch?
Stel je moet een risicovolle operatie aangaan en de chirurg gaat voor een 6. Dit betekent dat 4 van de 10 operaties mis gaan! Hoe lig jij dan op de operatietafel? Of een verkeersleider op Schiphol waar 4 van de 10 vliegtuigen neerstorten. Hoe zit jij dan in het vliegtuig?
Nog leuker wordt het als je dit in een privé situatie bekijkt. Stel je hebt seks met je partner en je vraagt hoe het was en het antwoord is: 6-. Volgens mij is dit toch iets wat je liever niet wilt horen. Of je vraagt aan je kinderen wat ze van jou als ouder vinden en ze zeggen 6-. Is dat voor jou voldoende?
Maar hoe zit het nou op je werk. Is een 6 daar voldoende??? Is de klant echt tevreden als 4 van de 10 dingen fout gaan en op een slechte dag 5 van de 10. Lijkt me niet. Is het niet verstandiger om de lat iets hoger te leggen en minstens voor een 8 te gaan. Op een slechte dag heb je altijd nog een 7 en op een goed dag heb je een 9.
Begin je met een 6 dan is dat geen goed begin (6). Haal je daarna weer een zes , dan is dat waarschijnlijk je niveau (66) en als het de derde keer weer een zes is, dan kom je op een nummer (666) waar al eeuwen voor gewaarschuwd wordt.
Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen en een goed voorbeeld hiervan is natuurlijk de politiek. Daar zijn ze al heel tevreden met een 4 en die halen ze alleen op hele goede dagen. D’66 zou dus eigenlijk D’44 moeten heten. Maar het kan altijd nog erger. Welzijnswerkers (OXFAM NOVIB, Artsen Zonder Grenzen, enz.) halen vaak niet eens een positief cijfer. Die halen geen 6-, maar een -6! Wel wordt het duidelijk waarom de organisatie Artsen zonder grenzen heet. Ze gaan over elke grens heen!
Maar dan komt het ergste als de boel opgelost moet worden. Als er bij het werk een schamele 6 is gehaald, is het ergste dat er geen oplossing komt of een oplossing die niet eens een 4 haalt. Dit maakt de situatie nog erger en de uiteindelijk resultaat is een 4 en niet eens een 5. (Het gemiddelde van 6 en 4). De 4 blijft hangen! Waarom niet gaan voor een oplossing van 9 of 10, waarbij het krinologisch is bewezen, dat het uiteindelijke resultaat toch nog een 7 of een 8 wordt!
Gelukkig gaat bij ons altijd alles perfect
Wat een wondere wereld…………
Veel wijsheid en haal rustig en vooral voldoende adem
De blogmatser